Zijderoute

26 juli 2018

We blijven hier vandaag nog. We lopen naar een verderop gelegen dorpje. De mensen zijn hier erg verlegen. Verder genieten we van de mooie groene vallei, het boerenleven( 100 jaar terug in de tijd) en de rust. Ieder heeft hier zo zijn eigen taak. De kinderen gaan water halen met de ezelkar. Dit is nog een aardig eidnje. Oma komt nog even op bezoek met haar kleinkindje. De schaapherder op zijn ezel komt even naar onze machina kijken. We geven hem een kop thee en laten hem een stuk Hollandse kaas proeven. Het is wisselend bewolkt en boven de bergen wordt het behoorlijk donker. Tegen 6 uur begint het te regenen en onweren. Na de bui zien we verse sneeuw in de bergen.. Een heerlijke dag.

27 juli 2018. We waren al op tijd wakker. Oma is aan het melken, daarna de koeien naar het land. Alles loopt weer rond de camper. Hier geen afgepaalde weilanden, het loopt hier vrij rond. De oude lada wil niet rijden. Er is een zekering kapot. Wij hebben er wel een, en even later loopt hij weer. Mensen blij. We nemen afscheid van de boerin. We geven een souvenier uit Nederland (klompjes) en Hollandse kaas.Verder op een eerst nog slecht stuk weg, maar dan glad asfalt. Onderweg nog abrikozen gekocht. In Balykchy gaan we naar een redelijke grote supermarkt. Iets breder asortiment. We tanken diesel en gas. Overal waar we stil staan komen de mensen kijken en willen ze weten waar we vandaan komen en naar toe gaan. En binnen kijken. We rijden verder naar Kochkor. Door de bergen. Deze zijn niet begroeid, maar de contouren en kleuren zijn prachtig. Morgen komen we in Kochkor allemaal samen om met busjes naar het Song Kol meer te gaan. Met campers is dit niet te doen, want de paden zijn hier niet geschikt voor. We parkeren onze machina een eindje van de weg om er te overnachten. Als het donker begint te worden zien we de maan boven de bergen opkomen en even later schijnt ze op de besneeuwde toppen. Een plaatje.

28 juli 2018. Vannacht de bloedrode maan gezien. Om half negen verzamelen we op een parkeerterrein in Kochkor. Helaas geen busjes. Dan maar gewone auto's. Wat een oude wrakken. Allereerst wordt er getankt. Dat valt nog niet mee. Chaos. Ze gunnen elkaar geen millimeter. Het is ongeveer 120 km. Wat rijdt de chauffeur hard. Na eerst een mooie weg gehad te hebben, moeten we nog 50 km naar het meer over bizarre stukken. Een prachtig landschap. We moeten over een pas van 3400m. Hier ligt ook nog wat sneeuw. We stoppen af en toe voor een foto. Mooie heldere beekjes. De stenen kletsen onder de auto en de assen schuren soms over de grond. Als dit maar goed gaat. Dan is de motor aan de kook. We stappen allemaal uit. Er zit een grote Kirgieze familie te eten en we worden geroepen om aan te schuiven. Ze zijn met vele. Het is weer genieten. Dan weer verder. We crossen maar over en naast het pad, weg kun je het niet meer noemen. Overal kuddes koeien, paarden en schapen met hun hoeders te paard. Nog door riviertjes. Eindelijk komen we dan bij het meer Song Kol. Hier staan veel yurts en je kunt er ook overnachten. We krijgen een lunch en lopen wat rond. Het is koud. Boven het meer komen donkere luchten. Terug verloopt het niet zo goed. Er is een auto kapot en er moeten mensen verdeelt worden. Tjonge, we zitten erg krap en we moeten nog een eind. Niet erg bevordelijk voor onze spieren. Tegen 6 uur zijn we weer terug in Kochkor. Kapot. De rit, de hoogte spelen ons parten. Wij gaan weer naar ons plekje van de afgelopen nacht en nog even wat napraten en om negen uur liggen we in bed. Uitgeteld.