Oude Zijderoute

16 sept.2018. Vandaag rijden we naar de grens van Iran-Armenie. Op een parkeerplaats, ongeveer 20 km voor de grens komen we allemaal bij elkaar en rijden gezamenlijk naar de grens. Dit neemt weer de nodige uuuuren in beslag. Wat heel belangrijk is dat we het carnet de passage goed gestempeld krijgen. Dit kost de nodige tijd. We krijgen de indruk dat de douane het soms zelf niet goed weet. Maar uiteindelijk is het allemaal gelukt en zijn we Iran uit. Dan Armenie in. Weer allerlei papieren en een visum en dan!!!!!! hoofddoeken af, t-shirt aan. Net na de grens parkeren we om te overnachten. Het is even wennen aan de mensen hier. Ze zijn erg stug en onvriendelijk. Maar misschien wordt het de komende dagen beter.

17 sept.2018. We rijden door een prachtige bergen en we vallen al gauw in de herfst. Prachtige kleuren. De weg is niet zo best en veel bochten en hoog. Maar mooie uitzichten. We rijden naar Goris en verder naar de Grottenstad Khndzoresk. Deze stad ligt ten oosten van Goris en is sprookjesachtig gelegen in een groene kloof. In tufstenen heuvels is een complex van huizen en schuurtjes gehakt. Tot de negentiende eeuw woonden er mensen in deze grotten. We gaan met trappen naar beneden en moeten dan over een lange hangbrug naar de grotten. Trappen van in totaal 480 treden. Ik vind het nog best een dingetje die brug. Hoogtevrees. Niet naar beneden kijken, maar vooruit en dan gaat het prima. We bezoeken ook nog een heel oud kerkje. Heel sfeervol. Een paar kaarsjes opgestoken. Dan de trappen weer op. Gelukkig staan er hier en daar bankjes om even op adem te komen. Inmiddels zijn er nog meer van onze groep gekomen. We vragen of we hier kunnen blijven slapen en dat mag. We maken er een gezellige boel van. Morgen gaan we nog een keer, maar dan naar een oude begraafplaats.

18 sept.2018. We hebben geen haast vandaag. Eerst nog maar eens de trappen weer af naar de oude begraafplaats. Gisteren hebben we nog wat van de historie gehoord van iemand. Boeiend. Weer boven gekomen gaan we direct op pad om LPG te vinden. Eerst komen we in Goris nog een supermarkt tegen en doen wat boodschappen. LPG is nergens te krijgen. De bedoeling is dat we naar Tatev gaan. Maar het gaat niet helemaal goed. We komen hoog in de bergen bij een begraafplaats. Hier parkeren we en wisselen we de gasfles. De camper maar eens weer stoffen en dweilen. We staan bij een watertappunt, dus kunnen we vullen. Volgens de navigatie moetten we toch door kunnen rijden, maar helaas komen we dan op een te smalle weg en nog gravel ook. Niet doen. Keren en weer richting Goris. En eindelijk hebben we de goede route en rijden naar Tatev. Vanuit de parkeerplaats gaat een 6 km lange kabelbaan naar het Tatev kloostercomplex. Het is een Armeens Apostolisch klooster uit de negende eeuw. Helaas kunnen we niet meer mee en moeten wachten tot morgen 11 uur. Er komen hier heel veel toeristen en het is erg druk op de parkeerplaats. We vinden nog een plekje. Als het donker wordt is het heel rustig en hebben een rustige nacht.

19 sept.2018. Rustige nacht?. Het heeft geregend en geonweerd. Er zat zelfs hagel in. En we zitten in de wolken. Wat een mist. Gaan we wel of niet naar boven. We besluiten om toch te gaan. Zien we wel niet veel vanuit de gondel, maar we willen wel het klooster graag zien. Boven gekomen heeft het iets mistieks. De gebouwen in de mist. Het klooster heeft een aantal mooie exemplaren khatchkars, de typisch Armeense uitgehouwen stenen kruisen. Er wonen nog monniken en in de kerk staat een monnik die de mensen de zegen geeft. Ik moet wel een kanten doekje op het hoofd. Deze hangen bij de ingang. Toch maar even de zegen ontvangen. We gaan al op tijd weer terug, want veel zien we niet door de mist. Vandaag rijden we met Gerda en Wim. Dan verder over de M2 richting het Noravank klooster. Eerst hebben we nog dichte mist. We moeten zelfs het mistachterlicht aan. En hier rijden ze nog gewoon zonder licht en halen ze ook nog in, terwijl je bijna niks kunt zien. Doodeng. De weg is slecht. We maken nog even een zijsprong en bezoeken Zorats Karer. Dit is een mysterieuze bezienswaardigheid in Armenie. Het is een verzameling van 204 ruw gehouwen rechtopstaande stenen. Het is gelegen op het terrein van een nederzetting uit de bronstijd. Het is minstens 5000 jaar oud en deed waarschijnlijk dienst als religieus centrum. Niemand weet het met zekerheid. Intussen is het wel zonnig , maar er waait een koude wind. Verder over de slechte en bochtige weg. Dan de afslag naar het Noravank klooster. We rijden door een prachtige kloof en gaan dan weer behoorlijk naar boven. Wat een mooie kleuren in de bergen en in de verte zien we het klooster hoog op een berg. We kunnen er met de camper komen en parkeren hier om te overnachten. Er staan er nog een paar van de groep.