Oude Zijderoute

24 sept. 2018. De weg naar de grens is bar slecht en smal en al die vrachtauto's moeten er ook over. Maar de omgeving is prachtig al krijgt Jan daar niet zo veel van mee. Proberen de gaten te ontwijken. De grenspassage gaat soepel. En dan zijn we in Georgie. Er wordt veel fruit en groente verkocht langs de weg. Dit zullen we nog missen als we weer in Nederland zijn. We rijden naar Tbilisi. We parkeren eerst bij een grote Mall. Heel modern allemaal. Hier kopen we een telefoonkaart. We wandelen wat door het grote winkelcentrum en doen bij de carrefour boodschappen. Eigenlijk hebben we geen zin om de stad weer in te rijden, zoals de planning van de organisatie is, en we vragen aan de parkeerwachter of we hier vannacht kunnen blijven staan. En het mag. We staan met 6 campers. Mithilde, Frans en Ko en Geert gaan de stad nog in met de taxi. Als het een mooie stad is, gaan we morgen.

25 sept.2018. We besluiten om de stad in te gaan. Ook met de taxi. Wim en Gerda gaan met ons mee. Er is veel te zien. Prachtige kerken, een mooi Fort en het is er gezellig met veel restaurantjes. Dit hebben we de laatste maanden een beetje gemist. We vermaken ons de hele dag en tegen half 7 zijn we weer bij de camper. Toch nog maar een nacht blijven staan. zie fotoos boven.

26 sept. 2018. We rijden eerst naar Miskheta om daar een mooie kathedraal te bekijken. Hij is inderdaad prachtig. We proberen een koffie met gebak te scoren, maar ze hebben niet genoeg gebak. Daarna gaan we de Georgian Military Highway rijden. Weer allemaal verkoopstalletjes. Bij Ananuri ontmoeten we Co en Geert en Mathilde en Frans. Zij hebben de nacht doorgebracht aan het stuwmeer. We gaan de bergen in met prachtige vergezichten. Hoger en hoger. De weg is weer niet breed en veel vrachtwagens die naar Rusland rijden. Maar het weer wordt er niet beter op. Regen en mist. Onderweg horen we Jelle op de radio dat hij terugkomt, want het is koud, 7 gr. en de parkeerplek is shit. We nemen nog ergens water in en gaan ook terug. Het is al niet vroeg meer en we parkeren aan het stuwmeer bij Ananuri. Prima plek. 

27 sept. 2018. Het heeft vannacht geregend. Gelukkig is het niet drassig en kunnen we vlot weg rijden. We rijden over kleine weggetjes, soms kan het maar net. Uiteindelijk komen weer op de S1 en gaan naar Gori. Hier staat het museum van Stalin en er is een fort hoog op de berg. We staan op een parkeerplaats met een markt. In het museum krijgen we een rondleiding van een Engelse gids. Interessant allemaal. Het geboortehuis van de man hebben ze ook en de trein. Stalin durfde niet te vliegen. Het fort stelde niet veel voor. Terug bij de camper is het al rustiger en we staan er prima voor de nacht. 's Avonds hebben we overleg wat we morgen verder nog gaan doen.

28 sept. 2018. We worden wakker en zien naast ons een oude auto staan met een slapende man en de auto vol vlees en varkenspoten. Het stinkt aardig. Dit proberen ze te verkopen. En er is veel animo. We lopen nog over de groentemarkt en het ziet er allemaal mooi uit. We kopen een brood en als we willen betalen, heeft de vrouw geen geld terug. Een man heeft het voor ons betaald. Als we wegrijden en de navigatie geeft het nog niet helemaal goed aan, waar we langs moeten , stoppen we even op een plek waar het niet mag. Politie en een bekeuring.  Omgerekend 3,30 euro. We kunnen dit bij een bank of aan de grens betalen. Rijden we over de S1 worden we weer aangehouden. Ze willen beweren dat we te hard gereden hebben. We weten zeker dat het niet zo is. De man kan geen Engels, belt iemand en via de telefoon praat Jan met, ja wie?? Jan zegt dat we het kunnen bewijzen met de navigatie en de dashcamp. Toen ze die zagen konden we ineens doorrijden. Ze stonden er wel op. Corruptie.  Tja, we rijden eerst naar Borjomi. Een mooie weg. Hier parkeren we de camper en omdat onze huishoudaccu niet goed meer is en we het van de zon moeten hebben, gaan we ons maar eens douchen. Makkelijk dat je midden in de stad gewoon kunt douchen. Het is een leuke stad. We zoeken een bank en betalen de boete. We krijgen wel een bonnetje voor het geval ze bij de grens moeilijk gaan doen. We gaan verder richting Vardzia. Dit zullen we vandaag niet halen en we parkeren de campers in een weiland aan de rivier. Prachtig plekje. Via de app horen we dat onze reisbegeleiders Dick en Joke niet verder gaan. Dick is naar het ziekenhuis geweest en zijn HB gehalte is heel laag. Ze gaan met Leen en Leny direkt naar Turkije naar een ziekenhuis. Op advies van zijn huisarts. Hij heeft al heel lang last van een laag HB gehalte en slikt er pillen voor, maar nu zakt het wel heel snel. We zijn nu nog met zes camper.

29 sept. 2018. Vandaag verder naar Vardzia. Dit is een grotstad. Hier hebben we nog een afscheidsdiner. De weg er naar toe is smal, maar redelijk. We komen er weer op zaterdag aan en het is dus druk. We hebben vaak de pech dat we ergens in het weekend op drukke parkeerplekken staan. Ik stop nu met de verslagen. Het wordt moeilijk om ze nu te tikken, omdat de huishoudaccu het niet zo goed meer doet. Morgen de grens over naar Turkije. We hebben veel gezien en meegemaakt op deze reis. Er is veel gebeurd en er is veel kritiek op de organisatie Far East. Als ons alles eerlijk was verteld bij de informatiedag waren we nooit met deze camper mee gegaan. En dit geld ook voor de rest van de groep. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.

Lieve groet van ons.