oude zijderoute

7 sept.2018. Vanmorgen al vroeg op pad. De poortwachter heeft een taxi voor ons besteld. Het is nog een eind naar de stad. We gaan met z'n vieren en het kost ons maar 1,50 euro. We worden uitgezet op het Imam Hossein plein. Het is een prachtig plein en er rijden zelfs koetsjes. De meeste winkeltjes zijn nog dicht. We bezoeken het Ali Quapu Paleis. Het is heel eenvoudig, maar er zijn erg mooie fresco's. De muziekkamer is helemaal boven en erg mooi. We wandelen wat rond en inmiddels zijn er al veel winkeltjes open. Er komt een meisje op ons toe en ze wil ons graag wat vragen in het Engels. Ze leert Engels. Haar vader filmt ons. Ze doet het heel goed. Later gaan we een koffie drinken en dan komt er een groep mannen binnen. Ze verwelkomen ons in Iran. We krijgen weer een leuk gesprek en Jan wordt op een servetje nagetekend. Wat zijn de mensen blij dat je Iran bezoekt. Er komen niet zo heel veel toeristen. Dan gaan we lopend naar de Si-0-se Pol brug. Tjonge wat moeten we vaak op de foto met de Iraniers. Over de brug, door een park naar de Armeense wijk. Hier komen we Wim en Gerda tegen dus lopen we gezamenlijk verder. We bezoeken 2 Armeense kerken. Wat een mooie schilderingen en toch bijzonder dat deze nog steeds in gebruik zijn in Iran. We gaan ergens eten en daarna over de brug terug en terug met de taxi naar het Fadir Park. De tenten worden al weer opgezet. Zo is alles leeg en tegen tienen loopt alles vol. De parkwachter komt Jan halen voor een ritje achter op de brommer. Gelukkig, want we werden net weer uitgenodigd om te komen eten. Goed bedoelt, maar als ze geen Engels spreken is het heel lastig. Overmorgen hebben we een lange rit. Ongeveer 526 km en we besluiten om de deze in tweeen te delen. 

8 sept.2018. Vandaag met verlaten we Esfahan en zien we wel waar we overnachten. Gerda en Wim gaan eerst nog naar de supermarkt en wij rijden vast weg. We zien elkaar wel ergens onderweg. We drinken koffie en na de lunch doen we maar een dutje. We proberen wat te tanken en gelukkig lukt het. Je bent toch maar afhankelijk van de welwillendheid van een vrachtwagenchauffeur of tankstation zelf. We betalen dan wel wat meer, maar de diesel is zo goedkoop, betalen we het graag. Dan ineens zien we Wim en Gerda voor ons rijden. Ze hadden ons niet gezien terwijl we bij het tankstation stonden. We vinden een overnachtingsplek bij een hotel en tankstation. De mensen dachten dat we in het hotel wilden overnachten. Maar er is een party, bruiloft, dus kon dat niet. We hebben uitgelegd dat we in de camper konden slapen en toen was het prima. Ze hebben de camper bekeken. Tegen negen uur kwamen er heel veel auto's aanrijden en de muziek begon te spelen. Tegen half elf gingen de eerste gasten al weer weg en we zijn in slaap gevallen en niets meer gehoord. 'S Morgens was alles leeg.

9 sept.2018. Rustig aan vandaag. We gaan in de stad Khorramabad een fort bekijken. Dat was nogal een dingetje. We kwamen een beetje klem te zitten, maar uiteindelijk toch een parkeerplek gevonden. We werden al weer uitgenodigd. Dat hebben we maar niet gedaan. Het fort was erg mooi en we hadden uren een foto sessie. Wat zijn we vaak op de foto gekomen, zelfs met de Iraanse vlag voor ons. We vonden nog een eettentje met traditioneel eten. Geen keus, eten wat de pot schaft. Het was heerlijk. We kwamen weer bij de camper en toen stonden er geen auto's meer en konden we vrij rustig de stad weer uit. We parkeren bij Bisotun achter een cederbos.