oude zijderoute

7 juli 2018. Gisteravond nog lang genoten van de rust en weidse blik van de steppe. vanmorgen regende het een beetje. Om 7 uur vertrekken we naar de grens over een nog slechtere weg. Toch nog 70 km waar we 2 en een half uur over gedaan hebben. Het ging vrij soepel. Het duurde wel even voor we er over waren, maar ze hebben ook maar een in en uitgang. Natuurlijk de gewone formaliteiten. De mensen zijn allemaal heel vriendelijk en we hebben veel bekijks. Direkt na de grens moeten we nog een WA verzekering afsluiten, want na Rusland zijn we niet meer verzekerd. Ze zijn een nieuwe weg aan het aanleggen en we moeten over een noodweg.

Tjonge wat een gedoe. We rijden ook nog even verkeerd en komen in een klein gehuchtje. Er komt een jonge man naar ons toe en vraagt of hij ons ergens mee kan helpen. Hebben we misschien water nodig?. Zijn vrouw komt met de baby naar buiten. Ze willen weten waar we naar toe gaan en nemen foto's van ons. Uiteraard nemen wij ook foto's. We krijgen nog een heerlijk pasteitje met gehakt en groente. Nog warm. Verder over die beroerde weg. We dachten dat gisteren de weg slecht was, maar deze overtreft alles. In Oral pinnen we en kopen een sim kaart. We overnachten weer op de steppe. Het ruikt hier heerlijk naar kruiden. De paarden komen aan Jan snuffelen. We pompen de banden van de fiets van een schaapherder op.

8 juli 2018. Vanmorgen al weer vroeg op. We hebben een lange rijdag. 480 km door de steppe. Lange rechte wegen. Soms is het 20 km opletten omdat er verradelijke gaten in de weg zitten. Maar het valt niet tegen. We zien al weer de fietsers met de zonnepanelen. Ze gaan helemaal naar Peking. Veel roofvogels. Kleine en grote. Maar ook veel arenden. Op een gegeven moment worden we gebombardeertd door sprinkhanen. De ruiten zijn zo smerig, dat we een riviertje opzoeken om ze te wassen. Dan ook de hele voorkant maar. De roosters schoon geveegd. Dan bereiken we Aktobe. We tanken LPG en doen boodschappen bij een grote supermarkt. We overnachten bij een meertje. Het is zondag en het is er erg druk. En het is warm. Het is 3 uur later dan in Nederland.

9 juli 2018. Na een warme nacht is het in de morgen iets koeler. Voor hoe lang. Dan komt er een verrassing. Waar we nu staan, staat er iets verderop een grote villa. De mevrouw komt ons uitnodigen voor een ontbijt. Je kunt de mensen hier er niet van overtuigen dat je in de camper kunt ontbijten. We moeten echt mee. Ze heeft er een feestje van gemaakt. We zitten aan het meer aan een volle gedekte tafel. Fruit, groente, gekookte eieren, schalen met noten enz. Koffie thee, warme gerechten. Het is overweldigend. Ze leid ons rond over haar landgoed en vertelt over Kachastan. O, we krijgen ook nog ijs. Tegen 10 uur rijden we weer weg. Op naar Karabutak. Het wordt steeds ruwer. De weg is redelijk. Bij een benzinestation waren nog wat mensen die graag in de camper wilden kijken. Dat mag. We overnachten weer op de steppe. De foto's van deze volgen nog.