oude zijderoute

6 juli 2018. Van Saratov naar Ozinki. Gisteravond nog een eind door Saratov gelopen. Helemaal naar beneden naar de rivier. Veel oude houten huisjes die ook nog bewoond zijn. Het was erg warm en terug moesten we steeds omhoog. Pff. Kunnen we lekker slapen, dachten we. Tegen 2 uur in de nacht werd harde muziek gedraaid en flink gedronken door wat jongeren. Dit duurde tot kwart voor zes. Iedereen was gebroken . We hebben een pittige reis voor de boeg. 240 km en bijna alleen slechte weg. Gaten en hobbels. Wat een uitgestrekte vlaktes. Graan en Zonnebloemen. Een koffiestop bij een Moskee. We maken kennis met een man uit Kachastan, Hij woont in Almata. We laten hem de route zien hoe we gaan rijden. Dan komt er een auto aan en die meneer vraagt of we willen overnachten. Dit is niet onze bedoeling, maar heel fijn aangeboden. Het is erg warm. Het lijk wel of er in de verte een meer is. Fata Morgana. We overnachten op de steppe in de natuur. Mooie vogels. Even verderop is een grote brand. Gelukkig zit er een rivier tussen en hebben we geen last van de rook. Morgen de grens over.