oude zijderoute

2 sept.2018. Vanmiddag een vervelend voorval. Een van onze medereizigers, Ine, heeft haar schouder gebroken. Gecompliseerde breuk en erg veel pijn. Gelukkig hebben ze in Iran veel goede ziekenhuizen en ook hier in Yazd. Je komt op een vrouwenafdeling en dat betekent dat haar man er niet bij mag. Maar het is door de verzekering toch gelukt om op een aparte kamer te komen. Want hier moet je familie je verzorgen. Wij gaan 's avonds nog even de stad in, wandelen door de overdekte bazaar en eten een hapje op hoogte.

3 sept.2018 Vandaag naar Persepolis, stad van de Perzen. Deze stad werd opgericht door Darius de Grote in 518 voor Christus en was de hoofdstad van het Achaemenidische Rijk. Er staat nog veel moois. We parkeren weer op een groot parkeerterrein en er komen weer veel auto's waarvan de mensen hun tentje weer opzetten. Er is vandaag veel gebeurd. Piet en Hennie zijn uitgevallen. Hun campertje wilde niet meer verder. Cilinder kapot?. Ze gaan op transport naar Teheran. Henk en Tanny hebben te kennen gegeven dat ze op hun wijze de route willen vervolgen, langzamer. Misschien blijven ze langer in Iran en gaan proberen hun visum te verlengen. Schijnt eenvoudig te kunnen. Frans en Mathilde blijven een paar dagen bij Ine en Teun, Ine heeft inmiddels een geslaagde operatie gehad, en gaan ook op hun wijze de reis vervolgen. Ineke en Harbert hebben voor de tweede keer een kapotte band. Dit keer een klapband en er is veel kapot aan de camper. Bedrading enz. Ze kunnen nog wel rijden, maar toch zo gauw mogelijk een timmerman zoeken zie de gaten bij de wielkas weer dicht kan maken.Ook draden naar de accu zijn kapot. Jan en Wim maken het profesorisch. We staan hier met z'n vijven. Het wordt steeds drukker en er komen steeds meer tentjes. Veel mensen willen weer kijken, maar soms doen we net of we niets zien of horen. Veel lawaai, maar ondanks dat slapen we prima.

4 sept.2018. Vanmorgen Persepolis bekeken. Veel mooie reliefs nog. Best heel mooi. Tegen de middag rijden we naar Shiraz. We staan bij een hotel en het is een rustige plek. Er is een douche, w.c en water. En schaduw. Het is warm en wij besluiten om de stad de stad te laten en heerlijk uit te rusten. We hebben nu genoeg schrijns en mosks en bazaars gezien. En dat verkeer, je wordt er gek van en die vieze dampen. Jan zei al, ze zijn zo van de ezel in de auto gestapt. Letten nergens op, gunnen je geen cm ruimte. Oversteken is levensgevaarlijk. Insha Allah. Hopenlijk komt onze camper heel door Iran. Wim en Gerda zijn ook weer bij de groep. De camper ziet er weer prima uit. ( bij hun was er een auto achterin gereden).

5 sept.2018. Terug richting Esfahan. Onderweg bezoeken we nog Naqsh-e Rostam. Dit zijn indrukwekkende graftombes van de Achaemenidische koningen in hoge steile bergwanden uitgehouwen. Je kunt er niet in. We zien nu ook veel rijstvelden en er worden groentes verbouwd. We rijden naar Pasargard. Dit is de eerste dynastieke hoofdstad van het Achaemenidische Rijk. Veel is er niet meer van over. We overnachten in een zandbak, maar het koelt in de avond lekker af.

6 sept.2018. Vandaag naar Esfahan. Het is een eind rijden. We staan hier nog met ons vieren en besluiten om niet naar de opgegeven overnachtingsplek te gaan. Het is een bouwval en geen water. We kunnen ook in het Fadak Park overnachten. Dat gaan we doen. Een beetje een saaie rit , maar in het park staan we prima. Ook hier stromen de auto's weer binnen en zetten de mensen hun tentje op. We verbazen ons nog steeds hoe de mensen zo slapen kunnen. Op stenen ondergrond op een dekentje. We zien ook mensen langs de snelweg liggen. En het is er zo vies. Al die zwarte dampen van de vrachtwagens. En er wordt van alles en nog wat langs de weg verkocht. Het heeft ook even geregend en dan is de weg spekglad van alle olie. Morgen nemen we een taxi naar de oude stad.